Maandag 11 november 2019, Cahuita

5:15 Uur uit de veren in verband met de wandeling door het Cahuita National Park, met Marina, Vivi en Lenie om vogels te spotten. Het ontbijt dat we de vorige dag zelf hadden gekocht, nuttigden we in het restaurant. Het ontbijt was open vanaf 7.00 uur, maar de aardige werknemer, die er al bezig was, zette koffie voor ons. Vanuit het restaurant wandelden we het Cahuita NP.

Bij de ingang van park troffen we een groep gieren. Dat beloofde wat... Ik weet dat ik talent heb voor verwondering. Altijd al gehad. In principe is er weinig voor nodig, maar vergezeld door de 3 dames zou vandaag een uitzonderlijk avontuur worden...

Er was nog geen kip in het park te bekennen. Ik word blij van het observeren van dieren, die in vrijheid leven. De meeste dieren zijn hier niet mensenschuw, omdat ze geen slechte ervaringen hebben met mensen. De kapucijnerapen kunnen zelfs  brutaal zijn. Anekdotes daarover vertel ik bij de notities over het Manuel Antonio National Park, verderop in de vakantie. Om de agoeti's gade te slaan moet je stil staan en zijn. Ze zijn snel en verlegen.

Met name dankzij Vivi, spotten we veel vogels vandaag. Zij heeft er oog voor de dieren te vinden. Ook Marina heeft daar veel ervaring in. Ik was getuige van, ik schat, 7 toekans in vlucht. Ze vlogen van de ene bomengroep naar de andere. De foto van de toekan hiernaast is niet helemaal scherp helaas. 

Ook spotten we de zwarte havik (zie hieronder) en een hele grote spin (je bent gewaarschuwd)!

De flora van het Cahuita National Park is overigens ook wonderschoon...

Een hoogtepunt vandaag was het observeren van bewegende luiaards. Een luiaard komt maar 3 van de 24 uur die in een dag zitten in 'actie'. De overige 19 uur ligt het dier opgerold hoog in, het liefst, een amandelboom te rusten. Ik voelde me dan ook als een gokker met 4 appels op een rij, toen we 5 luiaards traceerden. Zonder gids is dat best een prestatie. De 'actie' van luiaards is heel relatief. Het dier is bijzonder traag. Ze zien er uit als heel knuffelbaar, maar in de vacht van de luiaard schijnt heel veel gespuis te wonen. Bovendien wil je de nagels van de luiaard niet in een ledemaat hebben. Ze zijn gemaakt om te hangen en te klauteren.

Vandaag staken we de rivier over naar het achterste deel van het National Park. Gisteren stond het water te hoog en adviseerde Mario om om te keren. De oversteek was nog opletten, want het water beukte tegen het strand alsof het slecht gehumeurd was. Er stonden veel rode vlaggen. Marina vond de ideale route om erdoor heen te waden. We bereikten het einde van het park.

Onze wandeling duurde vandaag totaal 7 uur. De rest van de groep bezocht de Bribri stam voor een chocolade workshop. Ik had een topdag met de 3 vrouwen. Om de dag met elkaar af te sluiten, aten we met zijn vieren in een restaurantje, 400 m bij onze accommodatie vandaan. Ik at een hemelse inktvisschotel met verse groente en frites.