Dinsdag 19 november 2019, Monteverde

 

Lodge Rustic in Monteverde is prettig. Het was nog stil aan het ontbijt van lokaal, vers fruit, yoghurt en muesli, want het was laat geworden de vorige avond. Maar met Marina, Vivi, Anna en Lenie had ik een date om in het Curi Cancha Reserve te gaan wandelen. Een taxi bracht ons erheen. 's Nachts hadden de sluizen in de hemel weer open gestaan, maar nu was het droog.

We hadden besloten om geen gids te nemen, maar op eigen gelegenheid te gaan wandelen. Nog maar net op pad, werden we getipt door iemand, dat er vlakbij een quetzal te zien was. Het krioelde er van de gidsen met telescopen en toeristen. Een van de gidsen maakte met onze smartphones een foto op de telescoop van de quetzal.

We liepen de langste route van het park. Ik bevond me weer in goed gezelschap, behalve de schitterende natuur waren de ladies goede wandelmaatjes. Anna was de kanjer met haar zere voet.

Het natuurreservaat heeft een eigen karakter. Weer een totaal andere sfeer en natuur dan gisteren in de nevelwouden.

 

We vonden een koffiegelegenheid richting dorp. Het kleine cafeetje schonk de perfecte cappuccino. We troffen er 'the happy four' en Koen. Met zijn allen reden we in 1 grote taxi richting dorp. Onderweg stapte ik uit om naar de vlindertuin net buiten de stad te lopen. De vlindertuin is groot! Eigenlijk is er gewoon een fors stuk natuur afgezet, waarin de vlinders zich vrij bewegen. Overal was rottend fruit te vinden, waarvan de dieren leven. Er zijn 4 grote tuinen. In elke tuin ging ik zitten om foto's te maken van de mooie beestjes. De blauwe Morpho vlinder, karakteristiek voor Costa Rica, is bijna hand-groot, zoals ook andere vlinders (zie hieronder).  

de smoothie
de smoothie

Ik liep de 3 km terug naar het dorp. In Monteverde streek ik neer in een dot van een tentje om er een lekkere smoothie van papaja en mango te drinken. Het was mooi geweest met de activiteiten voor vandaag. In een van de souvenirwinkeltjes vond ik op weg naar het hotel nog wel een geschikt Sinterklaascadeautje voor het werk; een luiaard knuffel.

's Avonds aten we met een groepje in het kleine restaurantje van de vorige avond. Lekker dichtbij en met een Merlot die me heel goed smaakte.

Eenmaal terug in mijn huisje sloot ik heel gauw mijn ogen.

Lees verder op de volgende pagina Woensdag 20 november 2019

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier