De route van vandaag telde 450 km. We stopten vele malen om foto's te maken van de afwisselende, betoverende landschappen. We reden een deel van de route langs de Skeena River.

In Gitwangak (ook wel Gitxsangak) stopten we om de authentieke totempalen te bewonderen. In het dorpje wonen nog altijd First Nations People, de oorspronkelijke bewoners van Canada. Geen rijke mensen, zag ik aan de armoedige, verwaarloosde huizen. 'Git' betekent 'de mensen' en 'Xsan'  (ook wel gespeld als 'Ksan') is een oud woord voor 'de Skeena River'. Ook wel 'de rivier van de mist' genoemd. Daarom werden de Gitxsan 'de mensen van de rivier van de mist genoemd'.

In Kitwanga bezochten we Battle Hill. Dit was in de 18de eeuw een strategische plek voor de stammen die er woonden. Er heeft een bloedige slag tussen stammen plaatsgevonden.

Vanaf Meziadin Junction werd het landschap adembenemend mooi; watervallen en besneeuwde bergtoppen. Prachtig als daar de zon op scheen.

Na het inchecken reden we naar Hyder, 3 km verderop. Dit spookdorp - het is nagenoeg verlaten - ligt in Alaska. Vroeger floreerde het stadje dankzij de goud- en zilvermijnen.

De gastheer van Ripley Creek Inn, onze verblijfplaats voor de komende 2 nachten, had al gezegd dat we de paspoorten bij ons moesten steken. Er werd streng gecontroleerd bij de grens vanuit Alaska naar Canada!

Bij Fish Creek in Tongass National Forest, stopten we om beren te spotten. Er was een boardwalk aangelegd voor de veiligheid van mensen. Beren werden hier regelmatig langs de weg gezien. Maar die avond moesten we het doen met de verhalen over beren die aanwezigen uitwisselden. Zo vertelde iemand een beer te hebben dood geschoten in zijn achtertuin, toen deze voor een 2de keer zijn kippen opat. Na de 1ste keer was de beer 110 miles verderop de bergen in gebracht, maar de beer had de weg zonder problemen terug gevonden.

Op de weg terug naar Stewart scheen er een mooie avondzon op het landschap.

Lees verder op de volgende pagina, dinsdag 9 september 2013