Donderdag 25 september - Vancouver
Het regende pijpenstelen toen wij om 7.30 uur aan de autorit naar Vancouver begonnen, heel jammer. Manning Park was met een klein zonnetje zoveel mooier geweest. De bewolking lag laag tussen de
bergen. Een fenomeen dat ik tijdens deze vakantie veelvuldig had gezien tijdens de vroege uren van de dag.
Een ontbijtje met een latte vonden we in Hope, 30 km vanaf Manning Lodge.
We reden deze vakantie 5.150 km exclusief de 500 km die we per cruiseboot van Port Hardy naar Prince Rupert voeren. Met de 5.150 km hebben we niet het record van de reis door West USA in 2007 verbroken. Deze vakantie stond de auto een groot aantal dagen stil vanwege de wandelingen die we maakten.
Eerste bestemming van vandaag was de Capilano Bridge in Vancouver. Dit reisdoel was tijdens de eerste dagen van de vakantie iets te ambitieus geweest. 7 Km voor onze bestemming kwamen we in een heuse file terecht (Highway 1 op de buitenring van Vancouver). Toen wij om 10.15 uur aankwamen bij de Capilano Bridge stopte het met regenen.
We liepen de 'boardwalk' (Cliffwalk Entrada genoemd), in het deel van het park vóórdat we de brug over liepen. De 140 meter lange brug - waarvan 70 meter boven het water - was spectaculair. Je kon duidelijk het verschil opmerken van de mensen met en zonder hoogtevrees. Erg geestig om te zien (als je zelf geen hoogtevrees hebt).
Aan de overkant van de brug liepen we de 'Treetop Adventure'. Tussen de enorme, oude bomen (sommigen van 1300 jaar oud) waren touwladderbruggen gespannen. Deze kant van de brug was een
'semi-rainforest'. Bijna net zo mooi als Cathedral Cove op Vancouver Island. Bijna.
In 1935 werden lokale First Nations People uitgenodigd om totempalen te plaatsen in het park rondom de Capilano Suspension Bridge.
Een mooie afsluiting van een spectaculaire vakantie. De terugreis naar YVR Airport aan de rand van Vancouver verliep vlekkeloos. Zo ook de rest van het programma, zoals de auto inleveren en de
vliegreis terug.
Het zou enige weken duren voordat ik me goed en wel realiseerde hoeveel ik had meegemaakt...