In de haven bij de steiger van Remote Passages

Dinsdag 2 september - Tofino

 

We voeren vandaag voor een tweede keer uit met Remote Passages. Deze keer om beren te spotten. We hadden meer geluk dan gisteren, toen de walvissen weg bleven. Het weer was beter dan de vorige dag en dat was prettig, want deze keer zouden we met een Zodiac uitvaren. Drie watervliegtuigen lagen naast de aanlegsteiger van Remote Passages. Vanuit de Zodiac zagen we er een opstijgen. De watervliegtuigen zijn een veelgebruikt vervoermiddel in deze contreien.

Als het laag water is, is de kans het grootst om de beren te spotten. Vandaag betekende dat, dat we om 12.30 uur uit voeren. We gingen op weg naar Clayoquot Sound, een gebied van eilanden waar de beren wonen.

Eerst zagen we een Kingfisher, die belaagd werd door een soortgenoot vanwege de vis die hij net had gescoord. Kort daarna ontdekten we de eerste beer. Onze gids, Fraser, legde de boot bij de oever stil en het gadeslaan van de beer begon. Ed bediende de camera, ik had de verrekijker. De beer scharrelde langs het water op zoek naar eten.

Beer 2 liet niet lang op zich wachten. Het dier ging op zijn achterpoten staan om te eten van de grote bessenstruiken. Machtig. 

Ook beer 3 en 4 waren een belevenis. Ze waren beiden kleiner dan beer 2. Waarschijnlijk jonger, zo vertelde de gids. Een volgroeide jonge vrouwtjesbeer weegt ongeveer 400 pond. Het was prachtig om de dieren in hun natuurlijke omgeving te zien, zonder dat ze zich bedreigd voelden door de Zodiac boot met de 8 mensen die hun bewegingen volgden.

Terug in Tofino lunchten we in een gezellig tentje. Vervolgens reden we naar het Pacific Rim National Park voor een wandeling door het Rainforest aldaar. Het was maar een korte wandeling, maar net lekker voor de middag. Het regenwoud was een sprookjesachtige plek waar ik mooie plaatjes schoot.

We aten die avond in de Middle Beach Lodge. De heilbot was perfect en ook de andere gerechten waren erg goed. We kwamen in gesprek met andere gasten uit de lodge. Dat is in Canada heel eenvoudig had ik al gemerkt. Mensen zijn toegankelijk, geïnteresseerd en in voor een gesprek. Enig.

Ik kwam in gesprek met twee zussen, een uit Florida, de ander uit Noord Vancouver. De eerste vertelde dat haar grootouders uit Eindhoven kwamen. Ze herkende ons Nederlandse accent. Ze vertelde dat ooit een beer met een enorme snelheid tegen haar auto was gerend. Ze week uit en raakte de beer zodoende alleen tegen de schouder. In Canada moet je een 'wildaanrijding' melden bij een specifiek meldpunt.

We waren net klaar met ons dessert, toen we zagen dat er een mooie zonsondergang zou komen. We sprintten beiden naar buiten en liepen naar het strand beneden bij de lodge om mooie plaatjes te schieten. Er is niets gelogen aan de idyllische plaatsjes die bij de beschrijvingen zijn gevoegd van onze reisprogramma.

Lees verder op de volgende pagina, woensdag 3 september 2013

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier