Woensdag 21 februari 2018, Saigon

'Good morning, family', zei Mr. Dat, onze gids voor de komende dag. De gidsen lijken wel steeds jonger te worden. De ene gids noemde ons 'mister and miss', de ander noemde ons bij naam. Vol energie vertelde Mr. Dat dat het zijn eerste dag na zijn vakantie was en dat hij er zin in had. Wij ook. We bespraken de 2 bezienswaardigheden die wij wilden doen, maar die niet in het programma stonden. Geen probleem, het programma werd gewoon wat opgerekt.

Met de comfortabele auto die voor het hotel stond reden we de stad uit. We deden eerst een werkplaats aan waar gehandicapte mensen werken. Ze maken er schilderijtjes met parelmoer en eierschillen. Ik vond het een prettig idee om de werkplaats te sponsoren. Zowel Tjalling als ik kocht er een schilderijtje. De hoedjes van de dames zijn gemaakt van parelmoer, de ao dai's (traditionele, Vietnamese jurken) zijn stukjes eierschil.  

We reden naar de Cu Chi tunnels, die gelegen zijn op zo'n 35 kilometer ten noordwesten van Ho Chi Minh City, ook wel Saigon of HCMC genoemd. Tijdens de Vietnamoorlog dienden deze tunnels als schuilplaats voor de Vietcong. De tunnels zijn bij elkaar ongeveer 250 kilometer lang en bevinden zich op verschillende niveaus. De ingangen zijn, voor wie ze niet weet, moeilijk te vinden. Een vernuftig verdedigingsbolwerk. Tjalling en ik kropen 20 meter door de krappe gangen om een indruk te krijgen van hoe het voelt onder de grond. Niet geschikt voor claustrofobische mensen. 

Na een goede lunch in een airconditioned restaurant, ging de reis terug naar HCMC. Een verzoek van ons was om de Jade Emperor Pagode te bezoeken. De pagode, gebouwd door de Chinese gemeenschap van Saigon in 1909, is in 2016 bezocht door Barack Obama. In de pagode wordt zeer intensief gebeden.

We deden netjes de schoenen uit voordat we de pagode betraden, maar ik voelde me toch ongemakkelijk. Er heerste een zeer devote sfeer en ik voelde me een ongewenst element tussen de diepgelovigen. Ik deed een donatie. Wel erg blij met dit bezoek!

Over het 'War remnants' museum weer een korte aantekening. Een museum vol indrukwekkende beelden van een verschrikkelijke oorlog. De foto hiernaast hing levensgroot aan de buitenkant van het museum. Wat doen mensen elkaar aan. Te bedenken dat het nog geen 50 jaar geleden is wat hier gebeurd is.

Het was genoeg besef van de keiharde geschiedenis van Vietnam, het was tijd voor een luchtige afsluiting.

Mr. Dat bracht ons naar het Historisch museum, ons 2de ingelaste verzoek van de dag. Een oud en klein museum met een prachtige entree en zeer de moeite waard. Met name de informatie over de Chinese onderdrukking in de eerste eeuw van de jaartelling vond ik boeiend. Met de prehistorie heb ik nooit zo veel (potten en pannen). Er hangen grote borden aan de muren met inventarisaties van de verschillende dynasties, zoals de Nguyên en Ly.

Vervolgens reden we naar het postkantoor en de Notre Dam. Een mooie route door de stad langs Frans-koloniale gebouwen.

Het was al 17.00 uur geweest, dus de Notre Dame konden we niet meer in. Maar 'who cares?' Ik was in mijn nopjes over wat we die dag allemaal hadden kunnen doen.

Mr. Dat riep opgetogen toen hij zijn fooi van ons ontving 'It's my day!'. Alle gidsen lieten overigens blijken heel blij te zijn met de tevredenheid, die wij voor hen omzetten in geld.

Met behulp van de LonelyPlanet gids vonden wij die avond het knusse barbecue restaurant, Quan Nuong op een dakterras in het hartje van de stad.

De belevenissen waren nog niet ten einde. Door een vriendelijke Vietnamese lieten wij ons adviseren over een uitgebalanceerd assortiment vlees en vis voor de barbecue. De enorme tijgergamba's zagen er fantastisch uit, maar het was wel even schrikken toen bleek dat de schaaldieren nog maar ettelijke seconden daarvoor levend aan de spies waren geregen. Ze liepen bijna van de grillplaat af...

Het werd een grandioze afsluiting van een bijzondere dag.