Dinsdag 13 februari 2018, Battambang

Nu vind ik het geen enkel probleem om vroeg op te staan tijdens de vakantie, maar als achteraf blijkt dat het niet had gehoeven, dan is dat wel heel jammer.  Tjalling en ik zaten braaf om 6.50 uur op de boot, die ons naar Battambang zou brengen. Het betekende dat wij om 05.25 uur waren opgestaan. Wij waren ons 'take away' ontbijt misgelopen vanwege een misverstand met de keuken in het hotel. De chauffeur, die ons naar de boot bracht had geen tijd om te wachten. Zijn vroege vrachtje (wij) zette hij zo vroeg af, zo bleek later, omdat hij na ons zijn kinderen naar school bracht. De boot vertrok pas om 8.45 uur. Het lukte om mijn goede humeur te behouden.

De vaarreis naar Battambang was prachtig. Ik zag het dagelijks leven van de Cambodjanen vanaf het water aan me voorbij trekken. Werkende mensen, zwaaiende kinderen, huizen en boten. De keerzijde van de medaille is de armoede. Mensen wonen in huizen van golfplaten langs het water. Ook op het water wordt er gewoond. Het land heeft een milieuprobleem. Hoe armer de buurt, hoe groter de rotzooi van plastic etc.

Een paar keer was het spannend, omdat de boot uit de vaargeul ging. Naast de vaargeul was het ondiep en twee keer moest de boot met een stok terug worden geduwd in de vaarroute. Mijn kapitein zag de kunsten van de stuurman met lede ogen aan. Bovendien merkte hij op dat de Cambodjanen het niet zo nauw nemen met de veiligheidsvoorschriften van de vaarvoertuigen. We kwamen veilig op de bestemming aan. Dat wil zeggen, omdat er een brug over de rivier werd gebouwd, stapten we niet in de haven uit, maar moest er geïmproviseerd worden met van boord gaan.