Zondag, 29 mei 2022

Het was geen enkel probleem om vroeg uit de veren te gaan, want goed geslapen had ik niet. De bedjes zijn krap. De een snurkt, de ander moet er 's nachts uit. Redenen om vaak wakker te worden. Maar die prijs betaal je gemakkelijk, als er zo'n schitterende wandeling als die van de vorige dag aan vooraf gaat.  

We vertrokken niet direct na het ontbijt. Als we nog even zouden wachten was de temperatuur aangenamer. Onze bestemming was de Hundstein hutte. In deze berghut, ook van de SAC, zouden we onze 2de nacht doorbrengen. De hut ligt langs de Fählensee, een langwerpig meer dat we gisteravond tijdens de avondwandeling beneden zagen liggen. 

Het uitzicht tijdens de wandeling op de Fählensee was formidabel. Maar tijdens het lopen was het zaak om op te letten. We moesten een steil stuk door de sneeuw en wegglijden was geen optie; jouw val zou niet meer te stoppen zijn, de sneeuw zou als een glijbaan fungeren.

Een spreuk uit de Tao is 'Aan de krater van de vulkaan ontstaan altijd paadjes die je wegleiden van de afgrond.' 

Bert legde de techniek van de stappen uit en het ging goed. 

De Fählensee kwam langzaam dichterbij en het werd warmer. Ik heb alle benodigde spullen bij me. Het voordeel van veel dunne laagjes kleding is dat je de warmte precies kunt aanpassen aan wat je nodig hebt.

De wandeling langs het langgerekte meer was bijzonder. Ook deze route was bloemrijk. In de verte leek het alsof er een goede cappuccino binnen bereik kwam. Het duimen bleek zijn vruchten af te werpen. In de middle of nowhere lag restaurantje Bollenwees, waar ze een goede koffie schonken (rechts op de foto). 

Na de stop in het restaurantje, beklommen we rond het middaguur het pad naar de Hundstein hutte. Ook daar wachtte ons vriendelijke vrijwilligers. We leegden de tassen om zo met alleen de benodigde bagage voor de middag een wandeling in de buurt te maken.  

We kozen een route de berg op om een ander uitzicht te hebben op het Fählenmeer. Maar eenmaal onderweg, ontdekte Hansruedi dat het een 'alpenwandeling' was. Geen goed idee voor mensen met hoogtevrees (Hansruedi), want een alpenwandeling betekent enge richels en steile paadjes. Op de foto hieronder zie je Bollenwees liggen.

Dus keerden we na de lunch om met het voornemen om naar een verderop gelegen meer, de Sämtisersee, te wandelen. 

Na de laatste foto hieronder, tijdens wandeling 2 na de lunch, houdt het op met het maken van de foto's. Het water kwam met bakken tegelijk uit de hemel. Gelukkig had ik mijn camera goed beschermd in plastic. 's Avonds schoof Bert mij het plaatje hiernaast onder de neus. Ik lag helemaal gevouwen. 

Terug in de Hundstein hutte, nat tot op mijn onderbroek (want op een gegeven moment houdt de regenkleding het water ook niet meer) werden wij blij verrast met de mededeling dat de hut over een droogkamer beschikt. Het betekende dat al onze spullen de volgende ochtend helemaal droog waren, echt fantastisch! Het uitzicht vanuit de hut was die avond formidabel (hierboven op de foto). De lucht brak weer helemaal open. Op de 3e foto hieronder is onze bestemming van de volgende dag te zien, de Hoher Kasten, 1794 meter hoog.