Maandag, 30 mei 2022

We gingen vroeg op pad. De Hundstein hutte zou na ons vertrek dicht gaan. Hansruedi vertelde dat er nog veel hutten dicht zijn, omdat het voor de bergwandelingen nog vroeg in het seizoen is. Maar al onze spullen waren droog en de zon scheen, dus wat wil je nog meer?

We daalden af naar Bollenwees. Daar begon de steile klim naar de top van de bergrug. Ik merkte dat mijn conditie al beter was dan 2 dagen geleden. We liepen alle 3 ons eigen tempo. Ik liep achteraan. Ook omdat ik me niet kon beheersen met fotograferen. 

De foto hier links is genomen vanaf Bollenwees. Daarop is onze Hundstein hutte te zien. 

Op de 1ste foto hieronder, na een eerste steile klim, zie je Bollenwees liggen in het dal. 

Foto 4 hieronder is 10 seconden na foto 3 genomen. De lage bewolking trekt soms snel over je heen.  

En weer vonden wij een restaurantje op ons pad, waar ze een lekkere cappuccino schonken. En anders lekkers...

Je verbruikt veel energie tijdens het lopen, dus er kon best wat bij de koffie. De Zwitsers kunnen er wat van. 

Het zijn momenten dat ik een bericht met een foto stuur naar mijn jongste broer. 

Op foto 1 hieronder zie je ons restaurantje liggen. 

De wandeling over de bergrug ging verder. Langzaam maar zeker kwam de Hoher Kasten dichterbij. We klommen, daalden en klommen. Een onbeschrijfelijk mooie omgeving met wederom een breed scala van kleurige bloemen. Het lukte me zelfs weer om een vogeltje op de gevoelige plaat vast te leggen. 

Even na vieren bereikten wij de Hoher Kasten. We keken er rond. 

Op foto 1 beneden zie je de Sämtisersee liggen. Het meer dat we  op de regenachtige middag van de vorige dag bezochten.

In het restaurant aten we een late lunch. Het restaurant op de top draait rond (hieronder op foto 2), zoals ook het restaurant in Vancouver, waar ik in 2014 met Ed was. 

Met een zeer voldaan gevoel stapten we rond de klok van 5 in de kabelbaan naar Brülisau. Daar stapten we op de bus naar Rapperswil en vandaar over op de trein naar huis. 

Wat een geweldig avontuur.