Op de wandelroute lag een klim van eenmaal 400 meter en een keer 300 meter. Het wandelritme van Bert en Hansruedi ligt tijdens de wandelingen in Nederland gelijk met dat van mijzelf, maar tijdens het klimmen ontdekte ik de winst van het regelmatige bezoek aan de sportschool van de twee heren. Zij moesten vele malen op mij wachten. Tijdens de wandeling kostte het moeite mezelf onder controle te houden. Ik had de behoefte om te gaan zitten en onbedaarlijk te huilen. Maar ik vreesde niet meer verder te kunnen als ik daar aan toe zou geven en onderdrukte mijn verdriet.

Naast de feeërieke natuur op onze weg, kwamen we ook mooie huizen tegen. Volledig in de middle-of-nowhere. Het hadden de Orkney eilanden kunnen zijn. Er lagen ook een paar indrukwekkende watervallen op onze route.

Om 19.15 uur kwamen we in Weesen aan, het einde van de wandeling. We konden zo in de bus springen richting Ziegelbrücke. In Rapperswil streken we neer in een Thais restaurant dat naast het treinstation lag.

Bij elkaar liepen we zonder pauzes 5 uur en 50 minuten.