Uitzicht vanaf de Lenin heuvels over Moskou

Vrijdag 22 juli 2005

 

Aan het ontbijt bleek dat de Russen geen kaas hebben gegeten van service en klantvriendelijkheid. Als je elkaars taal niet spreekt kan een glimlach of een vriendelijk gebaar jouw goede bedoeling overbrengen en een goede sfeer maken, maar in de ontbijtzaal deden de Russen daar niet aan. Het ontbijt zelf was prima, voor ieder wat wils. En ja, inderdaad, onder andere een Russisch eitje. 

De hemel was grijs en somber en het regende. Jammer voor de foto's. Gelukkig startten we met een tour in een bus door de stad. De rondrit was mooi. We reden naar de Lenin heuvels, een hoog punt in de stad, waar je een prachtig uitzicht had over Moskou.

Het bezoek aan het Novodevitsji klooster vond ik het hoogtepunt van de dag. Er leven nog steeds nonnen en monniken in dit klooster. In een van de gebouwen luisterde ik naar gezangen van een 6-koppig mannenkoor dat a capella zong.

Er was voldoende tijd om rond te wandelen en foto's te maken. Het was mijn enige twijfel geweest bij de keuze voor een groepsreis. Het zou een onvrij gevoel geven als je met de groep verder moet, terwijl je langer had willen blijven.

De gids vertelde dat op de begraafplaats bij het Novodevitsji klooster Sjostacovitz ligt begraven. Het was helaas niet mogelijk om het graf te bezoeken. Het was prettig om de informatie van de gids te krijgen, want er valt weinig zelf te lezen. Heel jammer want ik lees graag als ik op reis ben. Het is allemaal Russisch wat de klok slaat, nergens trof ik Engelse vertalingen. 

Het Triomfpaleis

Volgende stop tijdens de tour door Moskou was het Triomfpaleis, het hoogste gebouw van Europa (264,1 m). Het is een appartementencomplex van 1000 appartementen.

Toen we aankwamen in het openluchtmuseum Kolemenskoye, brak de hemel open. In een zonnetje wandelden we naar de basiliek en het standbeeld van Alexander II. In de 14de eeuw diende dit gebied als zomerverblijf van de tsaren. Het voormalige huis van Peter de Grote - waarin een oude pentekening van Zaandam hing, heel bizar - is nu een museum.

Het diner was net als de vorige avond op loopafstand van het hotel. Na het diner gingen Peter en ik met nog wat mensen uit de groep naar een concert van het 6-koppig a capella koor dat ik 's middags had horen zingen. Erg mooi. Voor de pauze zongen zij Christelijke liederen, na de pauze werden leger- en volksliedjes gezongen. Het koor was drie keer in Amsterdam geweest om op te treden. Terug op de hotelkamer had Ed wijn en bier gekocht, waarmee we de dag met zijn drieën afsloten. 

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier