Donderdag 3 mei 2018, Keulen

Een concert van Einaudi bracht ons naar Keulen. Het is maar 2,5 uur rijden vanuit Utrecht, dus waarom ook niet. We besloten er meteen een lang weekend van te maken, zodat er nog een museumpje bezocht kon worden. Het zomerse weer was een toegift.

Onderweg lunchten we gezellig in een konditorei in Hamminkeln.

Eenmaal ingecheckt in het hotel in Keulen, liepen we via de Dom naar de Rijn om er een biertje te drinken op een van de gezellige terrassen. Aan onze tafel zaten mensen die ook naar het Ludovico Einaudi concert gingen. Er gingen voor mij wat nieuwe namen van pianisten over tafel: Joep Beving, Dirk Maassen en Fabrizio Paterlini. Mooi om thuis te ontdekken.

Vooraf aan het concert aten we hele goede sushi. We hadden thuis gelukkig al een reservering gemaakt bij het restaurantje, het zat er bommetje vol.

Een schamele beschrijving van een verschrikkelijk goed concert van Einaudi in de Lanxess Arena. Met name de piano solo was onbeschrijfelijk mooi. De muziek emotioneert mij bijzonder. Achter de pianist was tijdens de solo op een tv-scherm een close-up van Einaudi's handen te zien. Erg mooi om te zien. Ongelooflijk hoe goed de akoestiek is in een zaal waar ik schat zo'n 3000 mensen zaten.

Het publiek was gemêleerd. Van heel jong tot het bekende concertgebouw publiek; de oudere generaties. Ik vermoed dat de lichteffecten speciaal voor de eerste groep bedoeld waren. Hoewel het vakkundig gedaan werd, voor mij had het achterwege kunnen blijven. Zo ook de overige musici waarmee Einaudi zijn muziek verrijkte (viool, cello en slagwerk) was goed, maar de piano solo's wonnen het voor mij in alle opzichten.