Vrijdag 24 januari 2014 - Joods Historisch museum en Dürer tentoonstelling

 

Weer in topvorm; goed geslapen en een prima ontbijt. Zin om aan de dag te beginnen. Vandaag stond het Städel museum op het programma. Het museum van de Albrecht Dürer expositie. Het lag aan de Main en op loopafstand van ons hotel. Toen we na een goede cappuccino het museum in het zicht kregen, zagen we de enorme rij mensen al staan. Het leek de rij voor de Sixtijnse kapel wel.

 

We sloten aan in de rij, maar ondertussen zocht Ed op zijn iPhone op de site van het Städel museum of we kaarten on line konden bestellen. Peter had dat thuis op de site zien staan.  Het lukte, hoewel we pas om half drie terecht konden. Uiteindelijk geen probleem want het museum was tot 22.00 uur open.

Nog mazzel. In Milaan hadden wij bij de kassa van het Laatste Avondmaal van Michelangelo te horen gekregen dat het eerstvolgende bezoek de dinsdag erop was. Een dag dat wij al lang en breed weer terug waren in Nederland.

Voetgangersbrug 'Holbein Steg' over de Main met de aankondiging van de Dürer expositie

Met de reserveringen voor de Dürer tentoonstelling op zak, liepen we een andere voetgangersbrug, de Holbein Steg over en wandelden langs de Main naar het centrum van de stad. Onderweg stuitten we op het Joods Historisch museum en bezochten een tentoonstelling van Joodse kunstenaars, wier kunst in de tijd van 2e Wereldoorlog verboden werd. De kunstenaars zelf werden gemarteld en vermoord.

 

De 'hausgemachte' soepen van de Duitsers zijn goed, zo bleek ook vandaag weer. Na een lekkere lunch was het tijd voor Dürer. De expositie was in twee delen verdeeld. Ik ben letterlijk uit de eerste ruimte gevlucht. Veel te veel mensen in vrij donkere ruimtes zonder ramen. Niet ok.

Ik bekeek de vaste collectie in de mooie lichte ruimtes met hoge plafonds en grote ramen. Daar voelde ik me een stuk beter.

Na de eerste break in het restaurant, deden we deel 2 van de Dürer tentoonstelling. Qua ruimtes een stuk beter. Het was mooi, maar Dürer is zeker geen favoriet van mij. Zijn werk 'raakt' me niet.

Om 20.00 uur stonden we weer buiten. Ed met 2 mooie catalogi en Peter met een poster van de tentoonstelling.

We sloten de dag af met een etentje bij een Italiaans restaurantje aan het begin van onze straat. Erg gezellig en lekker.

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier