Zondag, 19 september 2021

 

Om half negen stapte ik op de motor om bij de Poiesz een verse lunch te scoren. De kippensoep had ik de avond ervoor gemaakt. Rond het middaguur verwachtte ik Wim en Riek.

Nadat de buit binnen was, liep ik een rondje van 2 km over Doniaburen.

Terug bij mijn huisje banjerde ik over het erf van de boerderij en keek in de stallen.

Heel toevallig was ik getuige van de geboorte van een kalfje. De koe was lui, zei de boer, ze perste nauwelijks. Hij probeerde het kalf er eerst met zijn handen uit te trekken, maar dat lukte niet. Toen gebruikte hij een apparaat, waarmee hij het kalf er met flink wat power uit wist te trekken. Naast hem stond zijn zoontje van, ik schat, een jaar of 3. Het jongetje praatte druk tegen me, maar ik verstond het Fries niet. De boer zei, 'hij zegt dat de koe een baby krijgt'. De boer trok het kalf naar het stro. Moeders liep er achteraan en begon met de grote schoonmaakbeurt van het jonge ding.

Toen arriveerden Wim en Riek. We lunchten gezellig en maakten een plan. 

We stippelden een binnendoor-route uit door het waterrijke gebied van Friesland. Zij kennen de provincie goed. Dat leverde waardevolle informatie op, zo zou later blijken. Er lagen 2 fonteinen op de route.  

Eerste stop was het kerkje van Tjerdwerd. Het kerkje is een rijksmonument.  

Van Tjerdwerd ging de reis verder via Blauwhuis naar IJlst. IJlst is een van de Elfstedentocht stadjes en een heel karakteristiek plaatsje. Het heeft uiteraard een fontein, een fotogenieke fabriekstoren en een molen.   

Via Woudsend ging de rit via Wijckel naar Sloten. In Wijckel bekeken we weer een oud kerkje. Veel Friese plaatsjes beschikken over een klein, oud kerkje. Ook de oude grafstenen zijn het bezichtigen waard. 

Sloten is het 'Brugge van Friesland'. We banjerden door de knusse straatjes, bekeken de fontein en aten er een ijsje. De slordige stapeling van emmers, jerrycans en teilen (zie foto hieronder), wijst waarop onze samenleving in overvloed beschikt: water. Elders op de wereld is dit niet vanzelfsprekend. Het kunstenaarsechtpaar Lucy en Jorge Orta werkten samen met wetenschappers in het Amazonegebied en op Antarctica. De vogel die het meisje vasthoudt is de in Friesland bedreigde kievit. 

De feiten over het uilenbord komen bij mijn broer vandaan. 

Het uilenbord of wel ûleboard op zijn Fries, dient 2 doelen. Het maakt kenbaar dat de hypotheek van de boerderij is afgelost. Daarnaast dient het ter ventilatie voor de schuur en voorkomt het inregenen. 

Leuke sport om de boerderijen te checken op  uilenborden. Je vindt ze in Friesland van indrukwekkende grootte. 

Over restaurant It Soal, dat ik had gereserveerd voor onze eerste avond, kan ik kort zijn. Ik had geprobeerd het beste restaurant van Workum te vinden. Het restaurant ligt in de haven van Workum en dat wil nog weleens betekenen dat je in een heel goed restaurant terecht komt, weet ik nog uit de tijd met Tjalling. Helaas was het niet meer dan een eetcafé. Wim kreeg koud sukadevlees geserveerd en het nagerecht smaakte goed, maar van opmaak heeft de kok nog nooit gehoord. Gelukkig had ik heel goed gezelschap, waardoor het een hele gezellige avond werd. 

Lees verder op de volgende pagina: maandag, 20 september 2021

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier