Zaterdag 24 augustus 2019

Om 7:39 uur pakte ik de trein naar Oldenzaal. Dat was 2uur en 39 minuten reizen. Ik wilde niet al te laat aan de wandeling van 18,5 km beginnen in verband met de 30 graden die het in de buurt van de Duitse grens zou worden. In Oldenzaal was het eenvoudig om de route te vinden. Een paar keer week ik van de route af wanneer ik een stukje bos tegenkwam en zag dat ik na het intermezzo vrij eenvoudig de route weer kon oppakken. Het bos bood schaduw en koelte. Twente is mooi. Landelijk, met rijke boerderijen en grote huizen. Een lust voor het oog als je er rondstapt.

Kort nadat ik de koeienstal had bezocht en een bos uitkwam, kwam ik in een surrealistisch tafereel terecht. Er stonden 2 vliegtuigen midden tussen de maisvelden en een boomkwekerij. Het bleek het oude, militaire vliegveld van Twente te zijn. De vliegtuigen staan er voor de sier. Ik streek twee keer neer voor een cappuccino op een terras. Samen met de 2 liter water die ik bij me had, maakte het dat ik genoeg vocht binnen kreeg.

Toen ik om 14:30 uur de grens van Enschede bereikte, gaf google maps aan dat ik nog 3,2 km naar het B&B te gaan had. Van Noord naar Zuid wandelde ik door het centrum van Enschede en kreeg ik een eerste indruk van de stad. Bij B&B Oekepoek trof ik een vriendelijke gastheer aan, een comfortabele kamer met veel privacy en een lekkere douche.

Margriet appte ik kort na aankomst in het B&B. Margriet en Heidi leerde ik kennen tijdens de rondreis door Ecuador. Het werd een tweede en zeer goed weerzien. Van het B&B had ik een fiets tot mijn beschikking, waardoor Margriet mij per fiets Enschede kon laten zien. Enschede is architectonisch een heel interessante stad. De oude textielfabrieken zijn op een speelse manier geïntegreerd in het moderne stadsbeeld en ze hebben een nieuwe functie gekregen. Integratie van oud en nieuw is goed gedaan.

In de oude textielfabriek links is momenteel de Kunstacademie gesitueerd, in de oude katoenfabriek rechts zijn woningen gemaakt.

Met Margriet bezocht ik ook het monument van de vuurwerkramp van 13 mei 2000. In het gras is slechts een sobere schets te zien van een huis. Het ligt naast de plek waar de vuurwerkopslagplaats zich bevond. Het fundament van de opslagplaats, zonder verdere franje, is een keiharde herinnering aan de zwarte dag voor de Enschedese bevolking.

Tenslotte streken we samen neer op een terras op het drukke marktplein, dat uit zijn voegen barst van de restaurantjes en cafeetjes. Erg gezellig. Daar troffen we ook Heidi. Na een paar biertjes banjerden we langs de restaurantjes en streken neer bij 'De Oude Compagnie'. Het was een zwoele avond, dus we zaten tot 00.00 uur heerlijk buiten!

Het werd een hele goede avond in een fijne en ontspannen sfeer, waarin we elkaar beter leerden kennen. Het ging van dikke boom tot veel humor. Dat nodigt uit!

Die nacht droomde ik van vliegtuigen die in de maisvelden landden.