Zondag, 9 maart 2025

Als je de foto's van het huis van mijn vrienden ziet, zal het je niet verbazen, dat je er 's nachts een spelt kan horen vallen en dat je er 's nachts geen hand voor ogen ziet. Ik sliep als een baby en toen ik mijn ogen opsloeg, keek ik in de vensterbank naar de uiting van gastvrijheid van mijn vrienden.

Na een solitair wandelingetje rondom het huis, stapten we in de auto om de schitterende route naar het National Park van Killarny te rijden. We hadden gisteren al ongelofelijke mazzel met het weer, maar vandaag was er een schepje bovenop: 17 graden en een zonnetje. 

Aan de voet van het National Park, in een typisch Iers tentje, streken we neer voor de lunch. 

Daarna volgde een magnifieke tocht door het National Park. We stopten bij een meer en wandelden er een stukje. Er stonden veel bremstruiken wat het landschap vrolijk maakt (zie foto's hieronder). 

In de middle of nowhere bezochten we een Ierse winkel, Avoca, met hoge kwaliteit spullen. Ik zag een handgemaakt vest met kabels waar ik meteen weg van was, alleen de kleur van gebroken wit, was naar het advies van mijn vriendin geen 1ste keus. Ik kocht het...  

Bijna exact hetzelfde vest in de voor mij ideale kleur, diesel, vonden we later in het stadje, Kenmare, waar we zouden eten. Dus reed Frank, zonder ook maar 1 wanklank, de 15 min terug om het vest in gebroken wit terug te brengen. Na overleg met Renee, vertelde ik de dame aan de kassa, eerlijk hoe het zat. 'The word of truth last forever, the word of a lie only a moment' (uit de Tao). De dame van de winkel was natuurlijk niet blij toen ik het product van € 149 terugbracht, maar ze was beleefd en zei 'no problem'. Met het vest in diesel kleur dat ik alsnog in Kenmare scoorde, was ik dubbel zo blij!

In het knusse restaurantje 'No.35' aten Renee en Frank 3 jaar eerder met de kinderen. Ik at er 'Drunken Mussels' vooraf en een gevulde portobello met mozzarella en patatas brava als hoofd. In goed gezelschap smaakt alles, maar dit was echt erg goed. 

Frank reed de slingerweg in 1 uur en 20 minuten in het pikkedonker naar huis. Het was jammer dat we niets van het landschap zagen, want ook deze route was bij daglicht oogverblindend geweest. Ik zag wel 2 enorme herten langs de kant van de weg staan! 1 Met een gewei. Een cadeautje.