Woensdag, 20 juli 2022

De vrouw met aan haar hand een meisje van - ik schat - een jaar of 5, die ik in tegengestelde richting in het bos passeerde, beantwoordde mijn groet vriendelijk. Het kind met het rode brilletje hoorde ik 2 meter achter me zachtjes 'hallo' zeggen. 'Je kunt nóg beter iemand aankijken als je die tegenkomt en meteen hallo zeggen, want anders heb je kans dat iemand je niet hoort', hoorde ik de moeder tegen het meisje zeggen. 'Hallo mevrouw, hoort u me nu?' volgde daarop heel snel en luidkeels. Opvoedkundig is het onverantwoord om dan niet te reageren. Dus draaide ik me om, stak mijn duim omhoog en glimlachte naar het meisje. Geschrokken draaide ze zich abrupt om. 

De foto hierboven post ik, omdat ik blij word van de gedachte dat er mensen zijn, die een beetje magie in de wereld willen brengen. 

Zaterdag, 16 juli 2022

Ik waarschuw mijn lezers maar alvast, de informatiewaarde van de komende notities ligt niet heel hoog. Het is meer dat ik mijn website levend wil houden en wat mooie plaatjes wil laten zien. Ik associeer de foto's met wat ik beleefde.

Het was op mijn reis naar Hoorn dat een man mij aansprak. Het zonnetje scheen en ik was vroeg op het station. Dus liep ik naar het einde van het perron om in de wandelmodus te komen. Toen ik me aan het einde van het perron omkeerde om terug te lopen, zag ik de man kijken. Eenmaal binnen gehoorsafstand zei hij lachend, 'Ik dacht, wat gaat die nou doen, toch geen zelfmoord plegen hoop ik'. Ik bedankte de man voor zijn zorgzaamheid en verzekerde hem dat ik het leven veel te leuk vind. 

Zondag, 10 juli 2022

'Zou u voor mij ook een foto willen maken?', zei de vrouw van - ik schat - mijn leeftijd, 'ik vind ze harstikke mooi, maar vind ze van dichtbij veel te groot'. Ze reikte mij haar telefoon aan. De vrouw refereerde aan de wilde paarden, die in een stoet door het bos trokken. De paarden reageerden niet, toen ik door het bos spoedde om van dichterbij een foto te maken. En dat allemaal in mijn eigen duinen van Castricum. Ja, je leest het goed, zo langzamerhand zijn die duinen een beetje van mij. Via Heemskerk liep ik over het strand terug naar het treinstation van Castricum.