Zondag 29 maart 2020

Natuurlijk was het ondeugend. Mijn vrienden pakten de trein om bij mij een spelletje Catan te spelen en te eten. Wij zijn heel 'eigen' met elkaar, dus moeite met dicht bij elkaar zijn had geen van ons drieën. Eenmaal in de trein voelden ze zich toch een beetje schuldig, want de Corona maatregelen zeiden 'geen treinreizen als het niet hoeft'. Bert en Hansruedi bedachten om de conducteur te zeggen dat het boeket bloemen voor een zieke was naar wie ze toe gingen. Ik voelde me zeker beter door het mooie boeket.

Het was heerlijk met elkaar. Zoals gewoonlijk. We praatten bij, speelden een spelletje Catan, dronken een wijntje, aten lekker. Een enorme opsteker in deze tijd van afstand houden en sociale armoede. 

Zaterdag 28 maart 2020

Mijn vader heeft eens gezegd dat er in oorlogstijd hele goede dingen gebeurden. Dat mensen ongekende moed toonden en creativiteit ontwikkelden om met de omstandigheden om te gaan. Tijdens de Corona-pandemie gebeurt hetzelfde. Mijn vriend kwam op het idee om elkaar in Oostzaan - halverwege Zaandam en Amsterdam op de fiets te treffen. Zo zouden we én een verantwoorde frisse neus halen én hij zou me de gekochte plantentafeltjes kunnen overhandigen, die hij voor me had gescoord. Het was een bijzondere afspraak. Bij de ingang van het Twiske stond ik met Eddy ruim een half uur in het zonnetje. We praatten bij, nu met de voorgeschreven 1,5 meter tussen ons in. Ondanks de beperkingen van ons weerzien (een lekkere hug), reed ik na onze ontmoeting voldaan weer naar huis.

Zondag 22 maart 2020

Vandaag begon het voorjaar. Er was zoals gisteren een strakblauwe lucht, maar de wind was weg. Ik had zo op mijn dakterras kunnen zitten, maar ik had zin om een beetje rond te stappen. In Zaandam was het uitgestorven. Ik liep naar het Vijfhoekpark via een andere route dan normaal. Het park is een van mijn 'ommetjes'. In het Vijfhoekpark viert het voorjaar groot feest. De bomen lopen uit. Toch al met al 9 km vandaag.

Zaterdag 21 maart 2020

Het had een klaverjasavondje moeten worden om de verjaardag van mijn vriend te vieren. Het leek ons alle vier beter om de adviezen van onze premier in acht te nemen en 1,5 m afstand te bewaren. Dus wijzigden wij het plan naar een wandeling in het Twiske. Er stond een stevige, frisse wind. Als je niet goed gekleed was, sneed de wind als een zeis door je kleren. Alsof God wil zeggen dat je dan in de hemel kunt komen, maar dan uitsluitend via de hel. Ik was er op voorbereid en was behaaglijk. De zon scheen en het hele kwartet was goed gemutst. We hadden allemaal iets lekkers meegenomen voor de lunch. Cadeautjes gaven we tijdens het verorberen van een sandwich. Zelfs de onsie lukte met de in achtname van de 1,5 m afstand. Erg gelachen. 

Met de drie heren reed ik op de fiets mee terug naar Amsterdam. Bij Bert & Hansruedi mocht ik ondanks het corona virus in bad. Sinds vorige week wordt mijn badkamer verbouwd en kan er niet worden gedoucht. Terwijl ik lag te weken, bereidden de twee mannen het eten voor. Heerlijk om aan te kunnen schuiven en te genieten van de looksoep en de eerste asperges van het jaar. Ook de andere twee gangen waren smullen geblazen. Een prachtige dag.

Vrijdag 20 maart 2020

Deze hele week werkte ik thuis. Maatregel in verband met het corona virus. Vanavond stapte ik weer eens lekker op mijn tweewieler en reed naar mijn dansmaatje in Amstelveen. Als pleister op de wonden omdat de danslessen zijn gecancelled, nodigde hij me uit om bij hem te komen eten. Aan het dinertje proefde ik dat ik erg welkom was. We aten die avond van het servies uit 1937, een erfstuk van zijn moeder, dat voor de gelegenheid uit een vitrinekast kwam. Het werd een goede avond.