Woensdag, 26 februari 2020

 

Mijn roostervrije dag vandaag, maar geen punt om op in een vliegtuig te stappen voor een kortstondig zakelijk bezoek aan Londen. Het was 7,5 jaar geleden dat ik hier met Ed en Peter was. We bezochten toen Westminster Abbey, de Tower of Londen, de St Pauls Cathedral en de National Galery. Het laatste museum betraden wij om 's morgens om half elf. Om zeven uur 's avonds sloten we de deur achter ons. Nu was aanleiding voor het Londense bezoek werk, maar tot de volgende ochtend 9:00 uur kwam ik volop toe aan ontspanning en genieten.

's Avonds liep ik de Tower Bridge of Londen over, om vervolgens over de sjieke boulevard, met zijn kunstzinnige architectuur, naar een klein restaurantje te lopen voor een hapje eten. De deftige, elegante stad werd het symbool van mijn geluk, dat tijdens mijn tweedaagse verblijf dieper werd van kleur.

fietstunnel in Zaandam
fietstunnel in Zaandam

Zaterdag 1 februari 2020

 

Met degenen die zich nog weleens negatief uitlaten over de jeugd van tegenwoordig, deel ik graag mijn avonturen die zich op 1 dag afspeelden...

Het is een ritueel om zaterdags kaas te kopen op de markt. Vandaag stelde zich achter de toonbank voor mijn neus een meisje op met een brede lach. Ik schat haar een jaar of 13.  Met een energieke uitstraling vroeg ze 'Kan ik u helpen mevrouw? Het is vandaag mijn eerste dag en ik kan nog geen kaas snijden, maar ik help u graag'. Voor het snijden van de kaas moet je spierballen ontwikkelen en ik vermoed dat die er gaan komen bij deze jongedame. 'Die komt er wel', dacht ik, toen ik gadesloeg hoe de kaasboer haar liet zien hoe de kaas gesneden moet worden. 

De tweede belevenis was toen ik in de garage op het punt stond op mijn motor te stappen. Er kwam een jong stel voorbij, ik schat een jaar of 18. De moslima, van top tot teen in zwart, maar met een onbedekt gezicht stond stil bij mijn motor en liet zich er lyrisch over uit. Ze vond motoren zo te gek! Ze vroeg of ik het goed vond als haar vriend een foto van haar maakte bij de motor. Toen ik bevestigend en lachend reageerde, vroeg ze of ze er misschien ook even op mocht zitten voor de foto. En daar gingen de rokken omhoog, waarna ze over de motor werden gedrapeerd. Met beide handen aan het stuur keek ze met een stralende lach in de camera. Ze bedankte me uitgebreid en liep helemaal verrukt weg. Door twee van zulke jonge meiden is je dag dan toch gewoon goed? 

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier