Zondag 30 juni 2019

Er lagen twee muggen op hun rug in de vensterbank, uit te buiken van een verschrikkelijke schranspartij. Dronken van te veel eten, zei de een tegen de ander 'In tijden niet zo lekker gegeten'. 'Eens', zei de ander, 'maar voorlopig moet ik niet aan eten denken, iets te veel gehad'.

Ik maak er maar 'een Tellegen toontje' van, om er een vrolijke draai aan te geven. Hopelijk laten de muggen me aankomende nacht met rust. Het zal een paar dagen duren, voordat de enorme bulten weg zijn.

Zaterdag 29 juni 2019

Terugblikken op de mooie avond die gisteren voorbij kwam. Vooraf at ik onder een parasol op het terras van de Amstelhoeck een goede kipsaté met Hansruedi en Bert. Na het eten schoven we een deur op naar de Stopera, waar Het Nationaal Ballet kwaliteit van hoog niveau liet zien. Forsyth kan ik normaal gesproken erg waarderen, maar het eerste stuk moderne dans kon me niet bekoren. Los zand en de muziek viel niet bij me in de smaak. De stukken van Van Manen en Arques daarentegen - met ondersteuning van het Nederlands Balletorkest - waren boeiend en nieuw. Met name de pas-de-deux voor twee mannen van Van Manen was schitterend. Een mooie combinatie van kracht en souplesse.

Na afloop banjerden we met zijn drieën door de zwoele avond via het Rembrandtplein naar het Rokin. Daar scheidden daar onze wegen. Een heerlijke avond.

Zondag 23 juni 2019

Een enig idee van Erik, om vooraf aan de high tea een bezoek te brengen aan het Beatles museum in Alkmaar. Met zijn vijven liepen we uiteraard de 'Abbey Road'. We kregen een rondleiding van de eigenaar zelf. Een man met een enorme passie voor en kennis over de Beatles. Hij schreef meerdere boeken over de Beatles. Van de Beatles kreeg hij een aantal gouden platen voor het museum, omdat hij merchandising in kaart bracht, waarvoor door de leveranciers niet was betaald. Dat leverde de Beatles achteraf nog 23 miljoen op.

Na de inspiratie van het museum, streken we aan de boulevard van Egmond aan Zee neer bij de Zilte Zoen voor een goddelijke high tea. Niet alleen was de strandwandeling die daarop volgde fijn om wat calorieën kwijt te raken, het was ook heerlijk om uit te waaien en een duik te nemen in zee. Wat een topdag. 

Zaterdag 22 juni 2019

Memoriam van David, geschreven door 'zijn 4de dochter'.

In september 2018 verscheen een paginagroot artikel over David in Het Parool. Daarin werd gesproken over 3 dochters. De werkelijkheid van de zoveelste ontkenning prikte als een vork in mijn lichaam. 'Wat zou de waarde zijn geweest, als ik jouw bestaan met een willekeurige journalist had gedeeld?', zei David, toen ik hem vroeg waarom hij mij niet had genoemd.

Mijn vader was een groot en charismatisch man. Intelligent. Humoristisch. Iemand die zijn eigen plan trok en alles uit het leven wilde halen dat er voor hem in zat. Ondanks de handicap van zijn oorlogsverleden is dat goed gelukt.

Vorige week 'heelde' ik tijdens het ultieme gesprek met David mijn geschiedenis. Tijdens dat gesprek keken wij elkaar lang en zwijgend in de ogen. Vanaf het begin van onze ontmoetingen konden we dat goed. Het waren de momenten waarop ik bevestigd kreeg dat hij van me hield.

Ik ben blij dat de teleurstellingen vanwege niet ingevulde verwachtingen mij niet onder de voet zijn gelopen, maar dat het gevoel van dankbaarheid overheerst. Ik ben dankbaar dat David 19 jaar in mijn leven is geweest, dat ik hem goed heb leren kennen.

Mijn oudste halfzus gaf mij het cadeau van erkenning, toen zij in haar afscheidsspeech aan mij refereerde.

Het zijn onze lunches die ik me het beste zal herinneren. David sprankelde tijdens die lunches. Was openhartig. Deed zijn best om er waardevolle ontmoetingen van te maken. We maakten wezenlijk contact. Spraken over wat ons bezighield; over zijn gezin, over Ed, over vroeger, werk, eigenlijk over alles, behalve wat de oorlog met hem gedaan had. We lachten of zetten een serieuze boom op over actuele onderwerpen. Tijdens die ontmoetingen zag ik met nieuwe scherpte de vele richtingen waarin mijn leven zich kon ontwikkelen. Dus koester ik wat ik heb gekregen. Iets wat sommige kinderen een heel leven niet van een ouder ontvangen.