Donderdag 25 juli 2019

In de 25 jaar dat ik motor rijd, was het vandaag de eerste keer dat ik mijn tweewieler liet staan vanwege de extreem hoge temperatuur. Het is niet verantwoord om 20 minuten, de tijd die ik nodig heb om van werk naar huis te komen, in 35 graden in een leren pak zitten. Mijn reacties zijn minder snel in het toch al agressievere verkeer in dit weertype.

De foto hierboven maakte ik overigens aan het strand in Castricum. Het is een uitvoering van de R1100S die ik ooit zelf bereed. Leuk om hem geparkeerd te zien staan.

Terug in de trein van werk naar huis, bedacht ik dat het lekker was om na het avondeten naar Castricum aan zee te gaan. Het is vanuit Zaandam maar 1 treinhalte verder. Daar zou ik een OVfiets pakken en in 15 minuten naar het strand rijden om een verfrissende duik te nemen. En zo gebeurde het.

Het echtpaar aan wie ik mijn tas in bewaring gaf, om zonder het risico van een gestolen tas de zee in te kunnen gaan, lachte toen ik hen vroeg of ze op mijn tas wilden passen. 'Je bent de zoveelste' zei de vrouw vrolijk.  'Ah, dan ben ik dus niet de enige die vindt dat u er betrouwbaar uit ziet', grapte ik, en we lachten met zijn drieën.

Ik had mijn eReader mee, maar las geen letter. Ik vermaakte me met het observeren van de mensen om me heen die het naar hun zin hadden. Ik voelde me vrij en happy. Zo anders dan mijn solitaire bezoeken aan het strand van een paar jaar geleden. Toen kleefde aan elke ervaring de onvolledigheid.

Ook toen ik, even voor tienen, de terugreis door de duinen begon, was het op het strand nog afgeladen vol met mensen. Het fietstochtje in de schemering door de duinen was heerlijk.

Zondag 21 juli 2019

Geen idee hoe het werkt: behalve de mais in bloei en het koren met de mooie lichtval, is er niet echt iets bijzonders te melden over de wandeling vanaf Rhenen naar Veenendaal West (20 km). Ik had geen onverwacht leuk gesprek in de trein of op het terras in Rhenen, waar ik voor aanvang van de wandeling plaatsnam. Ik werd niet verrast en was niet verwonderd. Toch beschikte ik over een aanzienlijke hoeveelheid gelukshormonen. Gewoon happy van het rond stappen op een mooie dag.

Zondag 14 juli 2019

Huiverig keek ik 's morgens uit het raam, maar toen het uitje met mijn zus, zwager, broer en schoonzus in de middag aanbrak was de hemel opgedroogd.

Mijn broer pakt de rol van chauffeur normaal gesproken alleen op maandag en zaterdag op, maar met groot gemak reed hij ons vijven vandaag naar Stadzigt. Vanaf dit restaurantje start Natuurmonumenten de boottochten over het Naardermeer. De groepsfoto hierboven lieten we maken om naar onze jongste zus op Mallorca te sturen.

Het werd een geweldige middag. Eerder liepen we met zijn vijven een wandeling met een boswachter, op zoek naar bronstige damherten. Nu was het een fluisterboot waarmee wij geruisloos door het water gleden. De fijne sfeer die we met zijn vijven weten te creëren vind ik bijzonder en koester ik. Die sfeer had ook invloed op de 2 vrijwilligers, die de tocht begeleidden. De stemming was vrolijk. De vrijwilligers van Natuurmonumenten vertelden over de historie van het Naardermeer (bv dat het meer zo'n 4000 jaar oud is en dat in de 13e eeuw de dijken zijn aangelegd). Ze besteedden veel aandacht aan de kinderen. 

Ik verbaasde me weer hoe mooi Nederland is. De oevers van het Naardermeer barsten van de bloemen en planten. De jongen van de purperreiger, die hier huist, hoorden we piepen in het riet. Ik had plezier in het fotograferen en genoot van het gezelschap van mijn familie.

Na het avontuur op het Naardermeer sloten we de dag af met een etentje, een traktatie van Wim en Riek. Restaurant Gachita in Purmerend is een aanrader. Ik at er een kostelijke palmhartensoep en voortreffelijk bereidde kabeljauw. Een waardige afsluiting van een dag met een gouden randje.

Vrijdag, 5 juli 2019

Amsterdamse Bos met Mariska en Karin. Vorig jaar bezochten we de jaarlijkse openluchtvoorstelling ook en dat was goed bevallen. Mariska had een fantastische tomatentaart en verse vruchtensalade mee voor de picknick, Karin had drumsticks en stokbrood met lekkernijen bij zich. Ik verzorgde de wijn en de zalm-pastasalade. Het toneelstuk van De Drie Musketiers was 'platter' dan de stukken die ik tot nu toe gezien had in het Amsterdamse Bos. Niet te vergelijken met de Shakespeare stukken. Maar wel heel humoristisch. Gelukkig was het weer zacht, want de acteurs gingen regelmatig uit de kleren. Het werd een heerlijke avond met zijn drieën. Goed om de ladies weer te zien.