Vrijdag 31 januari 2014

Augustus 1995. Met een kleine groep collega's van VISA, mijn werkgever van destijds, verblijf ik een week in de Universiteit van Cambridge voor een internationale training. Een gebeurtenis die zes mensen sindsdien jaarlijks bij elkaar brengt. Twee van de zes zijn Visa - tegenwoordig ICS - als werkgever trouw gebleven, twee zijn zelf ondernemer geworden.

Zoals elk jaar werd het een heerlijke avond, dit jaar beginnend met een borrel in Elsa's en vervolgens een etentje bij La Teatina, een Italiaans restaurantje een paar minuten verderop. Bijpraten over wijzigingen van het afgelopen jaar en humor, heel veel humor, wisselen elkaar op zo'n avond af. Met excuus aan de overige gasten, die - zoals altijd - mee moeten genieten van de lol die wij maakten. Hoewel... dit jaar viel het mee; niemand van ons schoof bij gasten aan een andere tafel aan, niemand beklom de brandtrap en niemand hielp het bedienend personeel de koffie uit te serveren aan andere gasten. Worden we naarmate we ouder worden, toch wat rustiger?   

Woensdag 29 januari 2014

8.30 Uur is een ongebruikelijk tijdstip voor mij om over de A7 te rijden. En nog ongewoner is het om dat per auto te doen. Normaal rijd ik dit stukje snelweg rond de klok van zeven op de motor om naar mijn werk te gaan. Vandaag was ik op weg naar mijn nichtje in Monnickendam en getuige van een prachtige zonsopkomst. Ik probeerde al rijdend met mijn iPhone een foto te maken van de gekleurde hemel met daaronder de door dauw bedekte weilanden, maar dat lukte niet met een hand. 'Als Ed erbij was geweest, was het wel gelukt' zei mijn 6 jaar oude neefje Kaelan, mij met grote vrolijke ogen aankijkend, zijn hoofd een beetje schuin, toen ik mijn nichtje later die ochtend vertelde over het prachtige plaatje. Heerlijk, zo'n heldere constatering.

Zondag 19 januari 2014

De zondagochtend concerten in het Concertgebouw zijn al heel lang favoriet, maar ook de zondagmiddag is heel geschikt voor klassieke muziek. Zeker voor het pianorecital van Evelina Vorontsova. Een virtuose Russische dame. 

De entourage was bijzonder. De huiskamer van Erik en Annet was omgetoverd tot een muziektempel. De prachtige vleugel was het pronkstuk van de kamer en voor de vleugel waren de stoelen opgesteld voor het publiek. Erik opende het concert met nocturnes van Chopin. Die ken ik goed en ik vond het prachtig.

Evelina is de lerares van Erik. Ze speelde stukken van Rachmaninov, Tjsaikovski, Bach en Chopin.

Links naast mij zat Erwin, op wie ik gesteld ben en rechts mijn eigen Ed. Een hele fijne sfeer om me met de muziek mee te laten voeren, ver weg van de natte sombere zondagmiddag. 

Dinsdag 7 januari 2014

Ooit voorgelezen geworden, in bed, voor het slapen gaan? Gisteren viel het nieuwe boek 'Het lot van de kikker' van Tellegen op de deurmat. Alle voorgaande boeken van Tellegen met korte dierenverhalen las Ed aan mij voor, in bed, voor het slapen gaan.

De dieren in de boeken van Tellegen zijn ware persoonlijkheden, die in staat zijn tot diepzinnige gedachten en filosofische gesprekken. Ed heeft talent om voor te lezen. Hij brengt de dieren tot leven en ik geniet volop van het proza. Ook gisteren ging ik daardoor met een grote glimlach op mijn gezicht slapen. De kikker wil met zijn gekwaak graag ontroeren. Wanneer hij het oerlied kwaakt voor de eekhoorn verschijnt er een traan bij de eekhoorn. De kikker is erg gelukkig. Hij vindt kwaken het mooiste dat er is. Te weten dat geen enkel dier - en hij somt dan nogal wat dieren op - kan kwaken. Alleen hij kan dat.

Weer een pareltje van Tellegen.