Prachtig toch?

Woensdag 26 februari 2014

 

Ouderwets avondje 'tutten' met mijn zusje. Dat was lang geleden. Ik had er erg naar uit gezien en had een bos bloemen voor haar meegenomen. Zij had exact hetzelfde, dus ging ik aan het einde van de avond met een prachtig boeket anemonen en ranonkels naar huis.

'Tutten' betekent elkaar een gezichtsreiniging en gezichtsmaskertje geven in een comfortabele 'ligstoel'. De rugleuning en beenleuning van de stoel kunnen hydraulisch in de ligstand worden gebracht. Mijn zwager - van wie de stoel is - maakt op zo'n avond plaats voor ons. Na het maskertje geven we elkaar een gezichtsmassage en krijgen we een lekker nachtcrèmetje. Onder de rusttijd van het masker wordt onderhoud aan de nagels uitgevoerd door de ander, met aan het einde van de behandeling een lekkere handcrème. Tijdens alle behandelingen praten we gezellig bij. Zo ook deze woensdag. Wat een topavond. De dag erop stuurden we elkaar een appje om te zeggen dat we hadden genoten. Van de behandeling, maar meer nog van elkaars gezelschap.    

Mijn broer met het broodboek waarin zijn eigen recepten staan

Zondag 23 februari 2014

 

Mijn vriendin Renee haalde me op en samen reden we in een zonnetje naar restaurant Vroeg in Bunnik. Ed was vroeg vertrokken om de voorbereidingen te treffen voor de boekpresentatie van 'Nachtbrood' van Ineke Berentschot.

Er was een speech van de hoofdredacteur van vakblad Bakkerswereld en van een columnist 'Volkskeuken' van de Volkskrant. Daarna werd het boek onthuld en werd het overhandigd aan de 20 bakkers die met hun recepten en kennis hebben meegewerkt aan het broodboek. Mijn broer was een van die bakkers. Voor zijn zuurdesum brooddeeg gebruikt hij vocht waarin appelschillen hebben 'geweekt'. Ik was trots op mijn broer. 

Na de lunch (van uiteraard goed brood) maakten we een wandeling naar 'De Veldkeuken' in Amelisweerd, alwaar René van der Veer zijn bakkerij heeft. Hij vertelde over zijn manier van bakken en we kregen brood mee naar huis. Een magnifieke middag.

The original American pancake with Aunt Jemima syrup

Zondag 16 februari 2014

 

Bij Ed leverde ik gisteren Tegoedbon nummer 4 in, van mijn 10-rittenkaart 'Ontbijt op Bed'. De 10-rittenkaart kreeg ik op mijn laatste verjaardag. Een paar jaar eerder had ik het cadeautje ook gekregen en het staat bovenaan mijn verlanglijstje. Ontbijt op bed is een genietmoment van mij. Het betekent lekker liggen lezen in bed, terwijl ik beneden de keukengeluiden hoor van het ontbijt dat speciaal voor mij wordt klaargemaakt. Het betekent de zondag heel relaxed beginnen.

Dat gold ook zeker voor vanmorgen. Mijn vorige ontbijt bestond uit zelfgebakken brood van Ed met onder andere een gekookt eitje. Vandaag stonden American pancakes met siroop op het menu, een favoriet. Het origineel Amerikaanse meel en ook de siroop kopen we in delicatessenwinkel 'Kings' in Amstelveen. Slecht voor je portemonee, die winkel, maar oh wat een lekkere spullen hebben ze daar. Wat voelde ik me weer verwend vanmorgen!

De Posthoorn in Monnickendam

Zaterdag 15 februari 2014

 

Het waaide behoorlijk, maar het weerhield ons niet om naar Uitgeest te rijden. We haalden Ed's moeder op om met haar uit eten te gaan bij De Posthoorn in Monnickendam. Het cadeautje hadden we voor haar onder de kerstboom gelegd. We bezochten met zijn drieën veel bijzondere restaurants; het restaurant in de oude spoorbrug 'Open', restaurant 'Moeders' waar ze een presentje kreeg vanwege haar verjaardag, Japans restaurant Hosokawa op het Max Euweplein in Amsterdam en het Remeiland. Een greep uit een lange lijst van gezellige eetervaringen met elkaar.

Toen we de bijzondere eetadresjes aan tafel memoreerden, haalde Ed's moeder de herinnering op over de eerste keer dat ze slakken at ('t Eethuisje in Castricum) en over het zand dat in de schelpdieren zat in het Portugese restaurant aan de Weesperzijde in Amsterdam, waar de ober had gezegd dat het zand 'normaal was voor de tijd van het jaar'.

Het werd een hele goede avond. Ed's moeder is goed gezelschap. Lekker zichzelf en nog altijd in voor een goed gesprek. We spraken over het leven, maar ook over de dood. Onvermijdelijk dat je daarmee bezig bent als je 82 jaar bent, maar een openhartig gesprek daarover vind ik bijzonder.

Het eten was natuurlijk niet de belangrijkste succesfactor van de avond, maar het was fantastisch en verrassend en we hebben er alle drie heel erg van genoten. Een prachtige avond.

Historisch vakbondsgebouw 'De Burcht', waarin veel voetstappen van mijn grootvader liggen

Zondag 2 februari 2014

 

Vandaag verzilverde ik mijn verjaardagscadeautje van mijn halfzus Edna: een rondleiding door de Plantagebuurt in Amsterdam. Een buurt waar niet alleen veel Joodse geschiedenis ligt, maar ook veel historie van mijn eigen roots... klik hier

Onze rondleiding begon bij 'De Burcht', het historische vakbondsgebouw in de Henri Polaklaan, alwaar mijn grootvader veel voetstappen heeft liggen en waar ook mijn vader als kleine jongen is geweest. André, onze gids en goede vriend van Edna, had een boeiend verhaal. Onderdeel van mijn cadeau was dat ik geinteresseerden mocht meenemen. Dat maakte dat - naast Ed - de harde vriendenkern aanwezig was, allen woonachtig in Amsterdam. 

Het werd een hele goede middag met veel nieuws voor mij. Ik verbaasde me dat veel van de Amsterdamse Joodse geschiedenis nieuw voor mij was. Zo is mij nooit het monument - de contouren van een voormalig weeshuis - bij de Stopera opgevallen. Een gedenkteken voor de 100 Joodse weesjongens en hun verzorgers. Het weeshuis werd tijdens de oorlog leeggehaald. Niemand overleefde het. 

Ook met de nieuwe feiten over mijn familie ben ik blij. Een middag die zo in een lijstje kan!

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier