Zaterdag 16 augustus

Ik had nog een avondje vrijdansen tegoed van Ed. Tijdens de laatste dansles van het vorige seizoen was Ed niet topfit. Hij stelde voor de les over te slaan en stelde als alternatief de avond vrijdansen voor. Bert en Hansruedi hadden hun vinger al opgestoken toen wij hen en Marie-José en Thijs hadden voorgesteld mee te gaan. Vooraf aan de dansavond aten we bij ons. Ik maakte roti met kip of kabeljauw. We hadden verse eieren gekregen van buren die er lekker bij konden. Zij hebben sinds kort kippen.

Het werd een fijne avond. Na 2,5 uur dansen (we waren 21.30 uur ter plaatse) waren we allemaal nat van het zweet. Hard werken geblazen. De laatste choreografie van de Engelse Wals kwam al dansend weer boven. Ik had niet verwacht dat we het figuur nog zouden kunnen dansen! De Jive en Rumba gingen lekker! Ik sliep in met een grote grijns op mijn gezicht.

Zondag 10 augustus

Ik had zin in de reünie. In de auto richting Alkmaar rekende ik uit dat de vriendschap met Marjan en Marion uit de verpleegkunde-tijd zo'n 35 jaar is. Bert en Hansruedi voegden zich later bij ons drietal.

De ochtend was al heerlijk, want ik zou iets zoets bakken voor bij de thee. Ik koos een mokkataart. Dat betekende een biscuitdeeg maken, een mokkacrème, een ganache en eiwitschuim voor de garnering. Genieten in de keuken!

Rond de klok van drie trof het gezelschap elkaar bij Marion en Erik thuis. Ondanks het regenachtige weer - het plensde af en toe enorm - zaten wij veilig en gezellig onder het splinternieuwe afdak in de zojuist aangelegde tuin. Heel knus.

De verrassing die ik had bedacht werd zeer gewaardeerd: Edwin, mijn neef en gecertificeerd stoelmasseur Musicstar/stoelmassage, drukte om half vier op de bel. Een ieder die voor een massage van 20 minuten in de stoel wilde plaatsnemen, kwam aan de beurt. Ed en ik kennen de kwaliteiten van Edwin inmiddels goed, maar nu bleken ook zijn nieuwe klanten een voor een enthousiast. 

Het werd een fijne middag van bijpraten en aandacht voor wat ons zoal bezighoudt. Marion had zich met culinaire verwennerijen ontzettend uitgesloofd. 'De braam' uit eigen tuin op het dessert (een per persoon), maakte de dag compleet. Erg genoten.

Zaterdag 9 augustus

De weergoden werkten erg mee op de traditionele Parade avond van het jaar. Het was al behoorlijk druk toen wij om zes uur het terrein betraden. Het werd een bijzonder mooie avond. Drie voorstellingen lukte met gemak. Tussendoor aten en dronken we en liepen we over het terrein, overal genietende mensen gadeslaand. De Ashton Brothers vond ik het hoogtepunt van de avond. Een voorstelling van hoog niveau. Daarnaast heb ik erg genoten van het gezelschap van mijn drie vrienden. Oh ja, nieuw dit jaar was dat ik bij elkaar € 5,10 vond op het terrein.

Zondag 3 augustus

Een bezoek aan de Zaanse Schans met Ed, zijn moeder en zijn zus, Mariska. Toen we bij de Verkade Fabriek in Zaandam aankwamen bleek deze pas een half uur later open te gaan. Niet de moeite om de koffie verderop te zoeken, dus namen we plaats op het terras. Na de koffie stapten we voor de deur op de 'Zaanhopper'. De boot zette ons na een klein half uurtje varen af bij de Zaanse Schans. Daar streken we eerst neer aan het water van de Zaan voor een uitgebreide lunch. 

Vervolgens wandelden we - met moeders in een rolstoel - over de Zaanse Schans en vervolgens naar ons huis. Daar zaten we nog even in de tuin.

Zaterdag 2 augustus

Met Ryan (10) en Kaelan (7) op pad. De neefjes die ik 'van dichtbij' zie opgroeien. Twee levenslustige kinderen met wie het gemakkelijk plezier maken is. Ook vandaag genoot ik erg van de twee mannetjes die het zichtbaar naar hun zin hadden. Erg op hun gemak, het leven is een feest. Samen hadden ze al afgesproken dat Kaelan op de heenreis voorin mocht zitten in de auto. Op de terugreis was Ryan aan de beurt.

Deze keer Walibi. Voor alle twee de - totaal verschillende - mannetjes was er wat te doen. Ryan ging helemaal voor de achtbanen, Kaelan vond het leuk om een auto te besturen (zie foto's hieronder).

Door de slechte weersvoorspellingen was het bijzonder rustig in het park. Bij de meeste attracties hoefden we niet eens te wachten. De weergoden waren met ons door het Walibi park te ontzien. Toen wij om 17.15 uur het park verlieten was er geen druppel gevallen. Pas onderweg naar huis begon het te regenen. Jammer voor Ryan, want het dak van de auto moest dicht.

We sloten de dag gezellig met zijn zessen af. Ed had voorgesteld aan Miriam en Edwin om pasta uit eigen keuken te komen eten. Het werd een waardige afsluiting van een superdag.